Nestegardsamlinga
Nestegardsamlinga består av band spelt inn av Hans Nestegard i Hol på 50, 60- og 70-talet. Blant desse banda finst mellom anna dei svært verdifulle opptaka med Sevat Sataøen, Kristian Øvrevollseie og Olav Sataslåtten. I tillegg rommar samlinga band spelt inn som gåver av Anders Kjerland og Sigbjørn Bernhoft Osa; dei siste er ikkje gamle nok til å bli tilgjengeleggjort før om nokre år.
Bergsamlinga
Bernhard Berg gjorde opptak av Øvrevollseie, Odd Bakkerud og Sevat Sataøen på 1950-tallet. Desse er teke vare på som ein del av samlinga til Hallgrim Berg, no digitalisert og teke vare på i Ål bygdearkiv. Mellom desse er det unike opptaket gjort av Sevat Sataøen sjølv i 1957. Hallgrim Berg gjorde opptak med svært høg lyd- og spelemessig kvalitet av ei rekkje utøvarar frå rundt 1963 og fram til slutten av 70-tallet. Desse er no digitalisert og teke vare på i Ål bygdearkiv. Samlinga reknar i overkant av 30 band, dei fleste med 4 spor kvar. Kvart spor har frå ein til 3-4 opptak med ca 5 til 12 låttar pr utøvar. Meir og meir frå denne samlinga vil tilgjengeleleggjerast på nett frå mai 2017 og framover.
Samlinga etter Ål spel og dansarlag
Denne bandsamlinga teller 85 band med A- og B-side, og dei er resultatet av ei innsamling gjort på 90-talet. Meir og meir av dette materialet vil bli tilgjengeleggjort i åra framover.
Hallingstadsamlinga
Lars og Dordei Hallingstad gjorde opptak på Aal hotel med ei rekkje utøvarar både frå Hallingdal og andre delar av landet. Desse held generelt svært høg kvalitet. Sataøen, Øvrevollseie og Sataslåtten er dokumentert med ei omfattende mengde opptak, ofte gjort på ulike tidspunkt. Samlinga tel omlag 140 band. Med unntak av ein del durspelopptak som enno inkje er indeksert er alle folkemusikkopptaka frå Hallingstadsamlinga no tilgjengeleggjort på denne sida. Samtlege opptak er gjort i tidsrommet 1953-1963.
Samlinga Song og Spel i Hallingdal
Denne samlinga vart laga i 1981.
Me saksar frå heftet som høyrer til samlinga:
«SONG OG FELESPEL FRÅ HALLINGDAL
I tråd med framlegget for utvalet som skulle koma med ei innstilling om kulturarbeidet i Hallingdal, som ein del av regionplanen, tok det seinare kulturutvalet opp arbeidet med dei mange framlegga som vart vedtekne i region-planen. Ein av desse programpostane var folkemusikken i Hallingdal. Det er tale om ei bok, men ein kom og på at ein burde samla opptak av eldre spelemenn til bruk for dei som ville utvide slåttekunna si, og for nye som kom til. Ein har drøfta korleis dette skulle leggjast opp, og den løysinga som tykkjest vera best er at det innsamla stoffet blir å sjå som kjeldestoff, slik at ein kan få høyre korleis eldre spelemenn spelte. Men til bruk for dei som ville lære å spela kom ein til at ein måtte finne fram til ei form for instruksjon. Magne Myhren tok på seg dette og har laga to band. Dette må vel vera det fyrste i sitt slag. Myhren deler opp slåttar i vek og går gjennom desse med kommentarar. Han knyter elles til merknader til slåtteformer, historiske data, han tek for seg dei ymse grepa, nokre stiller, takten, og variasjonar. Banda er svært instruktive og gode. Ein er svært takksam for det arbeidet Myhren her har gjort og ein bør vel prøve å få fleire slike, av han, eller andre, der dei tek for seg slått etter slått på denne måten. Det er vel eigentleg desse banda som vil få største verdien for nybyrjarane. Det er elles eit og anna å hente sjølv for dei som har spelt ein del. Kulturutvalet ser ikkje dette arbeidet som avslutta. Det bør fylgjast opp, både med å få opptak av fleire spelemenn, og prøve å finne fram til instruksjon også for song, og spel på andre instrument. Dei innspelte kassettane er nummererte slik at ein lett kan finne kven som har sunge eller spelt, og kan få nyinnspelingar om det trengst.
06.03.1981. Kulturutvalet for Hallingdal.
OPPLEGGET
Ca. 60 lydband er spelt over til halvparten så mange kassettar. Det ligg ved lister for kvart band som fortel om kven som har spelt eller sunge, og kva dei har spelt eller sunge. Ved å sjå på desse kan ein snøgt finne ut kva ein er ute etter, ein bestemt spelemann, songar, slått eller og til dels song. Alle listene er merkt med B og eit tal. Det er nummeret på lydbandet som skal arkiverast og kunne nyttast att ved seinare avspelingar. K. med nummer fortel om kva kassettar dette bandet er finne på. Skal ein t.d. ha ein ekstra kassett, kan ein berre vise til vedkomande lydbandnummer. Dersom det skulle vise seg at det har vorte feil ved innspelinga på kassetten, kan denne sendes attende til Kulturutvalet for ny avspeling. I ettertida vil lydbandsamlinga bli oppbevara i kvelvet til Hallingdal Folkemuseum, deira kontor i Skrivargarden".
Arne Bjørndal gjorde innspelingar i Hallingdal i perioden 1959 til 1964. Journalisten Gudbrand Brager fra Valdres reiste på oppdrag fra Norsk Folkemusikksamling rundt i Hallingdal frå oktober 1962 til januar 1967 med ein magnetofon frå Tandberg. Innsamlingsarbeidet resulterte i omkring 80 bånd med både hardingfele og andre tradisjonsinstrument. Ein del av innspelingane Brager gjorde med Sataslåtten er diverre prega av feil på bandspelaren (om lag 12 låttar).
78-platesamlingane
Då dei første 78-platene og grammofonen kom skjedde det ein revolusjon. For fyrste gong kunne ein høyre musikk utan at musikarane var til stades i rommet. Av dei første innspelingane var hardingfela representert, og i 1922 spelte Sevat Sataøen inn dei første låtane på plater. Desse platene høyrer både til i Hallgrim Berg si samling og i andre samlingar. Ål bygdearkiv forvaltar platene som Sataøen sjølv eigde, men me har også tilgang på Jens A Myro sine plater, samt Vigdis og Odd Bakkerud sine. Her kjem meir digitaliserte innspelingar etter kvart.
OBS: Kun eit fåtall av opptaka med Olav Sataslåtten er lagd ut i påvente tå CD-utgjeving i 2017-18.